Randy Kellenberger ziet in Margraten voor het eerst het graf van zijn gesneuvelde broer
Randy Kellenberger (73) moest nog worden geboren toen zijn broer Galen sneuvelde tijdens de Tweede Wereldoorlog. Onlangs “ontmoette” Randy zijn broer Galen voor het eerst, toen hij op de Amerikaanse Begraafplaats in Margraten aan het voeteneind van zijn graf stond. Een emotioneel moment.
door Marco De Bie
fotografie Mitchell Giebels
Randy Kellenberger pinkt in stilte een traantje weg. Nu hij eindelijk het graf van zijn gesneuvelde broer kan bezoeken, is hij zichtbaar ontroerd. “Ik heb mijn broer nooit gekend,” vertelt de bejaarde Amerikaan, “maar ik heb het verdriet van mijn ouders over zijn dood altijd gevoeld. Het was altijd latent aanwezig. Hun verdriet is misschien wel doorgegeven aan mij.”
Langgekoesterde wens
Het was een lang gekoesterde wens van Kellenberger om het graf van zijn broer te bezoeken. Het kwam er alleen nooit van om zijn broer de laatste eer te bewijzen in het verre Zuid-Limburg. “Ergens in de jaren zeventig heeft mijn zus Verda het graf bezocht” vertelt Randy “en twee jaar geleden was mijn neefje Timmy hier.” Na al die jaren is het Kellenberger nu dan eindelijk wel gelukt om het graf van zijn broer zelf te bezoeken.
Bijzonder bezoek
Dat familieleden de graven van hun gesneuvelde geliefden bezoeken is niets nieuws. “Tegenwoordig zijn dat vooral kleinkinderen, achterkleinkinderen of nog verdere verwanten” vertelt Maria de Graaf-Bessems van de Stichting Adoptiegraven. “Dat na 80 jaar nog een broer van een gesneuvelde soldaat langskomt is anno 2025 ook voor ons bijzonder.”
“...we brachten weer wat vreugde in het leven van onze ouders...”
Niet gekend, wel gemist
Randy Kellenberger is de helft van een tweeling. Hij en zijn tweelingbroer Ricky werden zo’n zeven jaar na de oorlog geboren. “We waren nakomertjes” legt Kellenberger uit “maar zeker niet ongewenst. Sterker nog: we brachten weer wat vreugde in het leven van onze ouders, die het verdriet over de dood van Galen maar moeilijk konden verwerken.” Het is de sterke overtuiging van Randy dat hun geboorte het leven van zijn vader heeft gered. “Met onze geboorte is er wat nieuw levensgeluk aan zijn bestaan toegevoegd. Hij had een nieuwe reden om te leven gevonden.” Hoewel Randy en Ricky hun broer nooit hebben gekend, hebben ze hem wel altijd gemist. “Je voelde aan alles in huis dat er iemand werd gemist. Er was een bepaalde leegte die door niemand kon worden opgevuld.”
Naar het front
Galen was tijdens de Tweede Wereldoorlog -net als zoveel andere bright eyed boys- vol goede moed en met veel enthousiasme naar het front getrokken. In de woonkamer van zijn ouders in Kansas stond een foto van Galen die is genomen op het station van Kansas City, toen hij naar Europa vertrok. Het zou de laatste foto van hem zijn…
“Wie zijn wij om Gods groter plan in twijfel te trekken?”
“Als dit Gods wil was, dan is dat zo”
Op 19-jarige leeftijd sneuvelde de radio-operator in de buurt van Leipzig. Het was een paar dagen nadat de vrede al getekend en de bevrijding op handen was. Dat bericht bereikte het front helaas te laat.Galen Kellenberger werd dodelijk getroffen door de laatst afgevuurde kogel van de betreffende veldslag. Hoe zuur is het, als je broer daags voor het einde van de oorlog, door een laatst afgevuurde kogel wordt gedood? “Ik ben een strenggelovig mens” vertelt Randy gelaten. “Als dit Gods wil was, dan is dat zo. Wie zijn wij om Gods groter plan met de mensheid in twijfel te trekken?” countert hij de vraag.
Een emotionele ‘ontmoeting’ tussen twee broers
Het is een rustige woensdagmiddag in september als Randy voor het eerst de laatste rustplaats van zijn broer bezoekt. Het is een emotionele ‘ontmoeting’ tussen de twee broers. Terzijde gestaan door Jos Benders, die het graf van zijn broer heeft geadopteerd, bewijst Kellenberger dan eindelijk de laatste eer aan zijn geliefde broer. Randy is zichtbaar ontroerd. Door het ‘weerzien’ met zijn broer. En door het feit dat een vreemde zich ontfermt over het graf van zijn broer.
Adoratie over grenzen heen
Randy Kellenberger vereert en adoreert zijn grote broer tot op de dag van vandaag. Zo vernoemde Randy zijn zoon naar twee belangrijke mannen in zijn leven: zijn broer en zijn vader. “Galen Arthur Kellenberger. Zo heet mijn zoon. Vernoemd naar zijn dappere oom Galen en zijn trotse grootvader Arthur.” De adoratie van Randy gaat over vele grenzen heen: over grenzen van naties én over grenzen van tijd. Een mooier eerbetoon is haast ondenkbaar.
Reactie plaatsen
Reacties